شاطر عباس صبوحي

ز شوق خال تو ، دل مي تپد در آن خك زلف

حريص بين ، كه به دام است و دانه مي طلبد !

مونس اصفهاني

ز اشتياق تو خون شد دل و ز ديده برون شد

چه شد كه ديده تو را ديد و دل كشيد غرامت

مهدي كاويان

ز هجران توام اي مه ، به هرمژگان فتاد آتش

بيا يكشب تماشا كن ، چراغاني دريا را

مشفق كاشاني

زير بار غمت ار پشت من خسته شكست

به خم زلف تو دل از تو وفا جوست هنوز

محتشم كاشاني

زلف مساز پر شكن ، خال به رخ منه كه من

چون دگران نه عاشقي با خط و خال مي كنم

سيمين بهبهاني

ز اشك من چه مي داني گرانيهاي دردم را ؟

ز طوفان شبنمي ديدي ز دريا گوهري ديدي

صائب تبريزي

ز هم پاشيد دلها تا بريدي زلف مشكين را

پريشان مي شود لشكر ، علم چون سرنگون گردد

مشفق كاشاني

ز آن مي كه داد ساقي مجلس به دست ما

بالا گرفت كار دل مي پرست ما

از پا درآمديم به راه وفا دريغ

ياران بي وفا نگرفتند دست ما

فكري اصفهاني

ز سنگين رفتن تابوتم از كوي تو مي ترسم

   كه يابد مدّعي رازي كه در دل داشتم